Ο ελληνικός λαός καλείται σε μερικές μέρες να ψηφίσει με ένα Ναι ή ένα Όχι (Όχι ή Ναι αν προτιμάτε), για κάτι το οποίο δεν καταλαβαίνει πλήρως, δεν αξιολογεί σωστά, και κυρίως αδυνατεί αντιληφθεί το μέγεθος και τις συνέπειες των επιλογών που έχει διαθέσιμες. Αντίθετα με την γνωστή συναισθηματική φόρτιση που μας διακρίνει σαν λαός, έχουμε ήδη «τσιμπήσει», στο ψευτοδίλημμα του δημοψηφίσματος, στα ψευτοδιλήμματα των διαφόρων κέντρων εξουσίας, και ήδη τα συνθήματα, και οι άναρθρες κραυγές, μονοπωλούν τον δημόσιο διάλογο. Έχοντας αβίαστα και ενστικτωδώς ήδη πάρει αποφάσεις, ομαδικά και οπαδικά, αλλά και με περίσσιο πάθος, όχι απλά υποστηρίζουμε της πλευρά που επιλέξαμε, αλλά κατακεραυνώνουμε και του αντιπάλους «προδότες», που δεν μπορούν να καταλάβουν το μέγεθος του λάθους τους και την ανηθικότητα τους.
Από την μία πλευρά οι αγανακτισμένοι, οι αδικημένοι, οι απελπισμένοι, που μοιραία στο τέλος αντιδρούν συναισθηματικά με την ψυχολογία του ψευτόμαγκα και του νταή. Όλους αυτούς που παλιότερα στα καφενεία και σήμερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τους βλέπουμε να ουρλιάζουν ότι οι κακοί ξένοι μας αδικούν, μας απειλούν και μας εκβιάζουν, και στο τέλος τέλος, «να πάνε να γ@μηθούν!», «να τα κάνουμε όλα πουτ@να». Διότι είμαστε έθνος ανάδελφο, χωρίς πραγματικούς φίλους, μόνοι και περήφανοι ενάντια σε όλους. Αλλά ταυτόχρονα έθνος εκλεκτό, που ο θεός, το σύμπαν, και η ιστορία μας αγαπούν. Που μερικοί πάνε και ένα βήμα παραπέρα και εύχονται, όχι απλά να φύγουμε από την Ευρώπη, αλλά αν γίνεται να φύγουμε και από τον πλανήτη, και αφού στρογγυλέψουμε την χώρα να κάνουμε ένα δικό μας πλανήτη. Όλοι εκείνοι που όλα τα προηγούμενα χρόνια, και όχι μόνο τα χρόνια του μνημονίου, είτε αδιαφόρησαν για την προσωπική τους αλλά και την γενικότερη κοινωνική πρόοδο και βρέθηκαν ευάλωτοι στις δυσκολίες, είτε αδιαφόρησαν για τις πολιτικές τους επιλογές, ακολουθώντας ως πρόβατα τους λαοπλάνους όλων των κομμάτων, που υπόσχονταν εύκολες λύσεις και πλαστή ευημερία, είτε τέλος αδιαφόρησαν για την πραγματικότητα και ονειρεύονταν εναλλακτικά ουτοπικά συστήματα διακυβέρνησης που θα έφερναν έναν καλύτερο κόσμο για όλους.
Κάποιοι επαγγελματίες συνδικαλιστές, που με ανένδοτους αγώνες πάλευαν αιώνια για τα προνόμια του λαού, με κάθε κόστος, ακόμα και ενάντια στο γενικότερο καλό. Άλλοι, ανεύθυνό-υπεύθυνοι περήφανοι Έλληνες, που όντας έξω από τα σαλόνια των προνομίων, κραύγαζαν για την ανωτερότητα της φυλής, για τους κουτόφραγκούς που μας ζηλεύουν για την ιστορία και τους προγόνους μας, για τους δωσίλογους πολιτικούς μας, και στο τέλος με στόμφο πρόσθεταν «κάνε με εμένα πρωθυπουργό για μέρα για να δεις τι θα κάνω!». Όλοι αυτοί που επίσης πρότειναν, λύσεις και προτάσεις, εξίσου ελκυστικές στα αυτιά των ανενημέρωτων, που θα έφερναν μια «κοινωνική δικαιοσύνη», που θα βόλευε επιτέλους τους ιδίους και τους ημετέρους τους. Σύμφωνα με το σημερινό πολιτικό φάσμα συνοψίζονται σε ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και λοιπά κόμματα των άκρων. Παραφράζοντας τον Φράνσις Φουκουγιάμα και «Το τέλος της ιστορίας», και αν υποθέσουμε ότι δεν συνέβη στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 με την συνεργασίας ΝΔ-ΚΚΕ, σήμερα βιώνουμε ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΙΔΕΟΛΟΓΙΩΝ στην ελληνική κοινωνία.
Από την άλλη πλευρά οι φοβισμένοι, οι «βολεμένοι», οι νοικοκυραίοι και οι αναποφάσιστοι. Όλοι αυτοί που στήριζαν χρόνια την «σταθερότητα» με κάθε κόστος επίσης. Όλοι αυτοί που «υπεύθυνα» στήριζαν ένα σάπιο κράτος και τις πολιτικές δυνάμεις που υπόσχονταν πριν από κάθε εκλογές περισσότερες παροχές, και με δανεικά έδιναν παροχές και προσλήψεις απλόχερα, πάντα στους δικούς τους ψηφοφόρους/πελάτες.
Όλοι εκείνοι που πεισματικά αρνούνταν, τις όποιες μεταρρυθμίσεις που θα χάλαγαν το άρρωστο αλλά βολικό σύστημα που είχαν στήσει, αρνούνταν την αξιοκρατία σε όλα τα επίπεδα που θα εμπόδιζε να βολευτούν τα «δικά» μας παιδιά. Όλοι εκείνοι που δημιούργησαν στο μυαλό τους και στην κοινωνία μια πλασματική ευημερία, που ξέχασαν ποια ήταν/είναι η Ελλάδα και οι πραγματικές δυνατότητες της χώρας. Όλους αυτούς που με ένα «ωχ αδερφέ!, εγώ θα βγάλω το φίδι από την τρύπα;», ανέχτηκαν, ψήφισαν και στήριξαν ανθρώπους που το μόνο μέλημα τους ήταν η επανεκλογή τους και η συνέχιση της πολιτικής τους καριέρας. Κάποιοι που δημιούργησαν της πολιτικές οικογενειακές επιχειρήσεις, άλλοι που με τυχοδιωκτισμό άλλαζαν τις ιδεολογίες και τα αξιώματα σαν πουκάμισα. Κάποιοι που πίστεψαν ότι άμοιροι ευθυνών δεν είχαν άλλη επιλογή, από το να συμβιβαστούν ώστε να επιβιώσουν στο σύστημα. Κάποιοι ρομαντικοί που ως πρόβατα, ήταν και είναι διατεθειμένοι να ακολουθήσουν, και στην καταστροφή ακόμα τους πεφωτισμένους ηγέτες τους, οι οποίοι υπόσχονταν «μεταρρυθμίσεις», «αναδιοργάνωση του κράτους», «σύγκρουση με τους νταβατζήδες του τόπου» και «ότι λεφτά υπάρχουν».
Αγοραπωλησία ψήφων και συνειδήσεων, δημιουργία μιας νέας τάξης νεόπλουτων που τρέμουν να διαταραχτεί το lifestyle που έχουν επιλέξει. Εμπόριο φόβου και ελπίδας ώστε κάποιοι να κρατήσουν τις καρέκλες τους ανέπαφες και οι υπόλοιποι να μην χάσουν τα ψίχουλα που έπεφταν κατά καιρούς, κυρίως προεκλογικά, από το τραπέζι που γίνονταν το μεγάλο φαγοπότι. Σύμφωνα με το σημερινό πολιτικό φάσμα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ, και λοιπά κόμματα του ευρύτερου και νεφελώδους πολιτικού κέντρου. Όλους αυτούς που επιλέξαμε και επιλέγουμε αφού εκμεταλλεύονταν την αρχή της έλλειψης οπτικής και πολιτικής κρίσης, όπως το έθεσε και ο Νίκολο Μακιαβέλι «Ο καθένας βλέπει αυτό που φαίνεσαι. Λίγοι καταλαβαίνουν αυτό που είσαι.»
Υπάρχουν και κάποιοι λίγοι ναι μεν τα καταλαβαίνουν όλα αυτά, που ναι μεν αντιλαμβάνονται και τον κίνδυνο αλλά και την κρισιμότητα της κατάστασης, αλλά που σιωπούσαν και σιωπούν. Που είτε δεν τολμούν να πάνε κόντρα στις λογικές των πολλών, είτε δεν αντέχουν την σύγκρουση, είτε δεν ακούγονται μέσα στον θόρυβο των κραυγών. Αυτών που δεν έχουν βήμα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, γιατί δεν λένε εντυπωσιακά πράγματα ώστε να ανεβάζουν την τηλεθέαση. Όλοι αυτοί που αναγνωρίζουν και τις δικές τους ευθύνες, για τις επιλογές του παρελθόντος, μα μοιρολατρικά ψελλίζουν «μα δεν έχουμε άλλους πολιτικούς» «τι μπορούμε να κάνουμε εμείς;».
Έχει έρθει η ώρα όμως, η ώρα της κρίσεως, κυριολεκτικά και μεταφορικά, για όλους τους Έλληνες. Απάντηση για το ψευδοδίλλημα για το «Ναι ή Όχι» δεν υπάρχει, δεν έχω να δώσω. Αλλά ας αναλογιστούμε με τιμιότητα και καθαρότητα, ποιοι πραγματικά είμαστε, τι έχουμε κάνει, και ποιες ευθύνες μας αναλογούν. Να παραφράσω και τον Θεόδωρο Πάγκαλο με το «Όλοι μαζί τα φάγαμε», και να αποδεχτούμε με ειλικρίνεια ότι «ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ ΦΤΑΙΜΕ». Άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο.
Ας κοιτάξουμε επιτέλους στον καθρέφτη και ας δούμε ο καθένας τον ψεύτη που κρύβει μέσα του. Σίγουρα αυτό δεν αποτελεί άμεση λύση στην σημερινή κατάσταση, αλλά αποτελεί μια καλή αρχή στο να μην επιτρέψουμε ποτέ να μας ξανασυμβεί κάτι τέτοιο. Πρέπει επιτέλους να σταματήσουμε να είμαστε ραγιάδες ή επαναστάτες, να σταματήσουμε να αποζητάμε τις εύκολες λύσεις, να σταματήσουμε να είμαστε ανεύθυνοι και να κατηγορούμε τους πολιτικά «αντιπάλους», τους κακούς πολιτικούς που εκλέγουμε, ή τους ξένους.
Η μοίρα μας είναι πάντα στα χέρια μας. Αρκεί να γίνουμε ΠΟΛΙΤΕΣ, και όχι πελάτες. Να γίνουμε πολίτες του κόσμου, και όχι κάτοικοι της Ελλαδίτσας μας, θεωρώντας ότι είμαστε έθνος εκλεκτό, σε σχέση με όλους τους άλλους. Να καταλάβουμε ότι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, και ότι δεν είμαστε απλά έθνος ανάδελφο.
Είναι μοναδική μας ευκαιρία να κάνουμε για μια φορά στην ιστορία αυτού του τόπου πραγματικά την διαφορά. Αρκεί να ξυπνήσουμε επιτέλους από τον λήθαργο του ωχαδερφισμού, του ατομισμού, της αρπαχτής και της ψευτομαγκιάς. Δεν το χρωστάμε στην ιστορία, θα συνεχίσει και χωρίς εμάς. Δεν το χρωστάμε ούτε στην Ελλάδα, αυτή ποτέ δεν πεθαίνει. Δεν το χρωστάμε καν στην οικουμένη, τα καλύτερα σε εκείνη τα έδωσαν οι πρόγονοι μας. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας, στην αξιοπρέπεια μας, και πάνω από όλα στις επόμενες γενεές Ελλήνων. Είναι στο χέρι μας να κάνουμε και εκείνους υπερήφανους για τους προγόνους τους.
* O Δρ. Κώστας Κοτζιάς είναι διεθνολόγος
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με υβριστικό ή προσβλητικό περιεχόμενο θα λογοκρίνονται ή και θα διαγράφονται. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση...