Κάθε νέο έτος και νέες καταστάσεις. Κάθε χωρισμός και μια καινούργια αγάπη. Κάθε θάνατος και μια νέα ζωή. Έτσι έλεγαν οι παλιοί. Τελικά τι ισχύει; Και αν ισχύουν όλα αυτά εσύ γιατί νιώθεις έτσι όταν αλλάζει ο χρόνος;
Εκεί, γύρω στις 3 το μεσημέρι, ανάμεσα στις ωραίες στιγμές από το τρελό ξενύχτι της Πρωτοχρονιάς και τις αναμνήσεις από τη χρονιά που πέρασε. Εκεί, ανάμεσα στα μηνύματα με τις ευχές και τις σκέψεις σου από εκείνα τα βράδια που δεν πέρναγαν; Εκεί δεν είναι που δεν ξέρεις τι ισχύει τελικά;
Και όταν όλες αυτές οι σκέψεις γίνονται λόγια, είναι όλα αυτά που ευχόμαστε αυτές τις μέρες. Σε ποιόν ευχόμαστε όμως; Μήπως όλα αυτά είναι τα δικά μας όνειρα για τον καινούργιο χρόνο; Μήπως όλα αυτά είναι εκείνα που μας έλειψαν; Σκέψου πόσες φορές ευχηθήκατε με μια ανάσα μια μονάχα λέξη είτε είναι αγάπη, είτε υγεία, είτε τύχη. Είσαι σίγουρος ότι δεν ήταν η έλλειψη του αυτή που στιγμάτισε τη χρονιά που πέρασε;
Για ποιο τέλος μιλάμε, λοιπόν; Όλα είναι μια αλυσίδα. Δεν κόβεται ποτέ, παρά μόνο προστίθενται κρίκοι σε αυτή. Δεν είναι δυνατόν να την κρύψεις και να ξεκινήσεις μια άλλη. Είσαι υποχρεωμένος να την κρατάς σφιχτά και να προσθέτεις κρίκους. Είτε το θέλεις όμως είτε όχι παίζει στο παιχνίδι και ο παράγοντας «άλλοι». Είναι αυτοί που έχουν πρόσβαση στη δική σου μοναδική αλυσίδα και τοποθετούν γυαλιστερούς αλλά και σκουριασμένους κρίκους.
Ήρθε η ώρα να παραδεχθείς πως κάθε τέλος δεν είναι μια καινούργια αρχή.Σε καμία περίπτωση δεν σε κρατάει πίσω κάτι που τελειώνει, όμως θα ήταν ψέματα αν έλεγες πως δεν σε επηρεάζει. Δεν γίνεται να μην σε επηρεάζει.
Κάπως έτσι λοιπόν πρέπει να ξεκινάει κάθε καινούργια χρονιά ,κάθε νέα σχέση, κάθε μοναδική εμπειρία. Να κοιτάς μπροστά, έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σου όλα αυτά που πέρασαν. Να προσέχεις να μην κάνεις πάλι τα ίδια λάθη. Να φροντίζεις να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε νοιάζονται πραγματικά, παρόλο που καταλαβαίνεις πως δεν είναι πάντα εφικτό. Να θέτειςστόχους σε όλα τα επίπεδα και να προσπαθείς να τους πετύχεις.
Μην φοβάσαι να κοιτάξεις στα μάτια τις αναμνήσεις. Είναι εκεί να σου θυμίζουν όλα αυτά που σε στιγμάτισαν. Είναι εκεί για να σου δείχνουν ποιος είσαι. Ακόμα και αν σε «έκαψαν», αναγεννήθηκες από τις στάχτες τους. Δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτές εφόσον είναι κομμάτι σου αλλά δεν χρειάζεται να ζεις μαζίμε αυτές. Αρκεί μονάχα να σου υπενθυμίζουν πρόσωπα, συναισθήματα και καταστάσεις.
Και αν σου ακούγεται κλισέ το μότο των τελευταίων ημερών περί νέου έτους και καινούργιου βιβλίου, θα συμφωνήσω. Δεν είναι δυστυχώς τα πράγματα όπως θέλουμε και όπως περιμένουμε. Όλα είναι αλληλένδετα. Τίποτα δεν γράφεται από την αρχή. Χρησιμοποίησε αυτά που σου δίνουν περισσότερη δύναμη και ζήσε άλλο ένα δημιουργικό, παθιασμένο, ταξιδιάρικο και φανταστικό χρόνο.
«It’s a new dawn, it’s a new day, it’s a new life for me
And I’m feelin’… good.» Nina Simone
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί. Σχόλια με υβριστικό ή προσβλητικό περιεχόμενο θα λογοκρίνονται ή και θα διαγράφονται. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση...